درد دل

من چه ساده ام وازصداقت سرشار ....
اما...
دنیا پرازریا ودروغ ومرا نیزاینگونه می خواهد...
امروزبرسادگی خود گریستم ...ویانه....خندیدم
وقتی دیدم چه راحت به اتهام ساده دلی ،
دل دیگری رارنجاندم...
آیا گناه ازمن بود که بی ریا بودم؟...یا نه....
یاگناه ازنگاه دیگران است که مراریاکارمی خواهند...
چگونه تاب آورم این نگاههای سنگین را...
می گریزم وخود راتنها می یابم.
در تنهایی غرق سکوت می شوم...
سکوتی سنگین که راه فریاد را برمن می بندد
وچه زجرآوراست فریادی که در درون
سینه ام حبس شده است...